رنج مناسبتی است تا انسان عقایدش را بکاود و بتکاند تا ببینند آنچه تا امروز با خود برداشته است، اصلاً به دردش می‌خورد یا نه. انگار عقاید مشتی عقده‌اند که انسان‌ها از نداشتن‌شان در طول تاریخ چیزهایی را برابرشان ساخته‌اند تا در مواقع نداشتن، به آن‌ها پناه ببرند.

رنج انسان، تيشه‌ای‌ست بر عقاید اشتباه او. و چون انسان چیزی جز عقیده نیست، رنج برای او واجب است تا عقایدش صاف و صیقلی و درست شود.