حرف درست را بزن
اگر کاری و حرفی به نظرتان درست میآید، حتماً آن را انجام بدهید و بر زبان بیاورید. آقای محمدهاشم میرزا روزگاری هشت دوره نماینده مجلس شورای ملی بود؛ در زمانۀ رضاخانی. آنوقتها علیاصغر حکمت وزیر معارف بود. لایحهای به مجلس داد که تعدادی «دارالمعلمین و دارالمعلمات» برپا کنند. همین محمدهاشم پیشنهاد داد عوضِ «دارالمعلمین و دارالمعلمات» بگویند آموزشگاه. نمایندهها مخالفت کردند.
یکی گفت اینجوری کار سختتر میشود، چون باید بگوییم آموزشگاه مردانه و آموزشگاه زنانه. محمدهاشم جواب داد فارسی جنسیت ندارد و برای هر دو میشود به کار برد. یکی دیگر گفت اگر این کلمه به دهات برود هیچکس نمیتواند بفهمد یعنی چه؛ میوه است؟ خوراکی است؟ چه چیز است؟
خلاصه قیل و قال زیاد شد و حرف محمدهاشم تصویب نشد. هفت سال بعد هم مرد. ولی این پایان کار نبود. امروز دیگر کسی دارالفلان و دارالبهمان نمیگوید. به هر جایی که در آن آموزشی برقرار باشد، حتی اگر زبانهای خارجی درس داده شود، حتی اگر یأجوج و مأجوج در آنجا رفتوآمد کنند، میگویند آموزشگاه.
درخت را بکار. دانه را بیفشان. حرف درست را بزن. محکم و درست هم بزن. میوهاش شاید در دست تو باشد و شاید به دست دیگران برسد.