زندگی همواره در حال تدریس به انسان است. آن‌که درس می‌گیرد، پیش‌تر می‌رود. و آن‌که درس نمی‌گیرد و به بازیگوشی‌اش ادامه می‌دهد، به‌زودی با بهتی دردناک روبرو می‌شود. وقتی بیماری در بدنی بالا می‌گیرد، توصیۀ پزشکان خواب و آرام‌بخش است تا درد کمتر شود و نیروی مهاجم کار اصلی‌اش را انجام بدهد.

دارم نگاه می‌کنم در اطراف‌مان چقدر مسکّن ریخته است. و ما چقدر طالب خوابیم. انتهای بیماری مرگ است، چون درِ علاج را کنده‌ایم انداخته‌ایم در چاه مستراح.