گزارش‌های احمقانه صداوسیما از خوشحالی مردم در آستانه‌ی نوروز تنها به فوران خشم و افزایش فاصله میان ملت و حکومت منتج می‌شود. مردم را خر فرض نکنید. بی‌اعتنایی و بی‌اعتمادی در روزهایی که بیشترین امکان جنگ مستقیم خارجی وجود دارد، تکرار دردناک تاریخ است.

انگار این جبر تاریخ است که همواره راه خود را می‌رود. تو تدبیر می‌کنی و تقدیر چون گلوله‌ی برفی که از کوهستان‌های سرد سوی دره‌های منجمد سرازیر و شتابان است، آواری از برف را به ارمغان می‌آورد و باز حسینی‌بای را می‌بینی که گزارشگر خوشحالی مردم از ریزش بهمن است. چرا ما خودمان را پاره کنیم؟ مگر پدران من از تمام تاریخ میوه‌ای جز رنج چشیده‌اند؟ هیچ‌جا ننوشته‌اند سهم من از آن‌همه رنجِ روستانشینی پدرانم گنج شهرنشینی‌ست. همه‌ی ما را به‌فریب در شهر گرد کرده‌اند تا از خون‌مان راحت‌تر بمکند.

تصاویر سونوگرافی را مدت‌هاست دیده‌ام. در پسِ این زایمان خون‌آلود فرزندی تازه به هم خواهد رسید. هر فرزندی آید، تا باورهایم درست نشود، بهره‌ای از این زایمان نیز نخواهم برد. از روزی که ترامپ بودجه‌های رسانه‌های معاند را تعلیق و قطع کرد، دلم از هر مزدوربودنی، آن هم فرهنگی و رسانه‌ای، منزجر است. کاش می‌شد باورمندتر زندگی کنم.