تا کِی پنهانت کنم؟
شافعی یکی از چهار امام فقهی سنی‌هاست. از او دربارۀ امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه پرسیدند. گفت: ما أقول فی شخص اجتمعت له ثلثة مع ثلثة لا يجتمعن قطّ لاحد من بنی آدم: الجود مع الفقر، الشّجاعة مع الرّأى، العلم مع العمل.
درباره كسى كه سه چيز را با سه چيزى جمع كرده كه هيچ‌گاه براى هيچ‌يک از فرزندان بنی‌آدم جمع نمى‌شود، چه بگويم:
سخاوت با بى‌پولى، شجاعت با اندیشه، علم با عمل.
سپس شافعى گفت:
أنا عَبدٌ لِلفَتى أنزَلَ فيهِ هَل أتى
إلى مَتى أكتَمُهُ؟ أكتمه إلى مَتى؟
منم غلام آن جوانمردى كه سوره «هل اتى» درباره‌اش نازل شده است. تا كِى آن را كتمان كنم؟ تا چه زمانى اين امتياز را پنهان دارم؟!
منبع: مقدمۀ دیوان امیرالمؤمنین، میبدی، ص 15
.
این سه بیت هم از منِ بیچاره:
بندۀ شاهِ هل اَتایم من / در شگفت از مخالفانِ خدا
که ستایش کنند خورشید و / نور را از خدا کنند جدا
حیفِ ظلمت که نام‌شان باشد / معترف بر خدا و منگِ هوا