حرف‌های قشنگ معاویه
یک جوانمردی باید پیدا بشود نامه‌ها و سخنان معاویه ملعون را جمع‌آوری کند، بدون ذکر نامی از او پخش کند میان خلق‌الله. خلق‌الله بخوانند و کیف کنند. عشق کنند از سخنان حق‌طلبانه‌اش. ببینید وقتی دارد عمرو عاص را برای جنگ با استاندارِ امیرالمؤمنین در مصر می‌فرستد با او چه می‌گوید: «تو را به تقوای الهی و مدارا و طمأنینه و پرهیز از شتاب‌زدگی و نیکی به همه مردم سفارش می‌کنم. اگر کسی به تو روی آورد، او را بپذیر. اگر کسی به تو پشت کرد، نخست او را عفو کن و مهلتش بده؛ اگر بازگشت، او را بپذیر و اگر با تمام این کارها بازنگشت، او را مجازات کن. مردم را به صلح و اتحاد فرابخوان. در صورت پیروزی، کسانی را که به تو یاری رسانده‌اند نزدیک‌ترین افراد خویش کن.»
او حتی علی علیه‌السلام را نیز که دین را از او پی‌ریزی کرده‌اند اندرز می‌دهد و انکار می‌کند:
خداوند متعال در کتاب محکمش می‌گوید: «به‌یقین به تو و پیامبرانى که پیش از تو بودند وحى شده است که اگر مشرک شوى، عملت باطل می‌شود و از زیانکاران خواهى بود». من تو را بر حذر مى‌دارم از اینکه اعمال خود را حبط و نابود کنى و سابقه خود را به سبب ایجاد تفرقه در این امت بر باد دهى. از خدا بپرهیز و روز قیامت را به یاد آور و از ریختن خون مسلمانان دست بردار. من از رسول خدا شنیدم که فرمود: اگر تمام اهل صنعا و عدن دست به دست هم دهند و یک نفر از مسلمانان را به قتل برسانند، خداوند همه آن‌ها را به صورت در آتش دوزخ خواهد افکند. پس چگونه خواهد بود حال کسى که بزرگان اسلام و سران مهاجران را به قتل برساند؟ این آسیاب جنگ را که به راه انداخته‌اى و اهل قرآن و صاحبان عبادت و ایمان را از پیرمرد تا جوانان نوخواسته، کسانى که همه به خداوند متعال ایمان دارند و مخلصند و نسبت به رسولش اقرار دارند و عارفند، از بین مى‌برد، رها ساز. اگر تو اى ابوالحسن، به خاطر این جنگ مى‌کنى که امیر و خلیفه مسلمانان هستى، به جانم سوگند اگر خلافت تو صحیح بود، ممکن بود این عذر در جنگ با مسلمانان از تو پذیرفته شود؛ ولى خلافت تو صحیح نیست. چگونه ممکن است صحیح باشد در حالى که اهل شام در آن داخل نشدند و با تو بیعت نکردند. به خدا سوگند جنگ آن‌ها را خورده و چیزى از آن‌ها باقى نمانده جز به مانند ته‌مانده آبى که در آبگیر باقى مى‌ماند.
چقدر این کلمات می‌تواند آدم‌ها را دچار دودلی کند. خیلی‌ها واقعاً باور داشتند معاویه جانشین رسول خداست. این شوخی نیست. شما چگونه می‌توانی بدونِ تقویتِ پایه‌های اعتقادی و ایمانی خودت هر جایی بروی و هر حرفی را بشنوی؟ تنها وقتی باورها محکم می‌شود می‌توان امیدوار بود حرف های مشابهِ حق آدم را نلرزاند، وگرنه حرف‌های قشنگ برای آدم‌های مشنگ تا دلت بخواهد هست.