🔻 روزی خواننده‌ای نزد شیخ ابوسعید این بیت از عِماره مروزی را می‌خواند:
اندر غزل خویش نهان خواهم گشتن
تا بر دو لبت بوسه زنم چونش بخوانی
〽️
چنان در ابوسعید مؤثر افتاد که همان دم با جماعت صوفیان برخاست و به زیارت خاک عمارۀ مروزی رفت.
.
منبع: اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابوسعید، نوشتۀ محمدبن‌منور
جماعتی که در تاریخ به صوفی شهره شدند، اجتهادهای خاصی داشتند. مثلاً این صوفی نان خوردن با سگ را به هم‌سفرگی با خانواده ترجیح می‌دهد، به خاطر نماز مستحبی.👇
نقل است روزی نان می‌خورد. سگی آنجا بود و بدو می‌داد. گفتند: «چرا با زن و فرزند نخوری؟». گفت: «اگر نان به سگ دهم، تا روز پاسِ من دارد تا من نماز کنم. و اگر به زن و فرزند دهم، از طاعتم بازدارند» (تذکرةالاولیاء، ذکر سفیان ثوری).
خدا بهتر می‌داند، ولی یحتمل مشکل از حال نماز بوده، نه خانواده؛ چرا که سازش با خانواده نیز از عبادات است و انبیاء و اولیای فراوانی با بدخانوادگی در مراتب بالای معرفتند. (نمونه: همسران نوح و لوط و رسول‌الله و حسن مجتبی علیهم‌السلام و خانوادۀ عرفایی چون سید هاشم حداد)
چند تن از بزرگان نزد خانم رابعه عدویّه رفتند. رابعه از یکی پرسید: «تو چرا خدا را عبادت می‌کنی؟» گفت: « از ترس طبقات ترسناک دوزخ». از دیگری همین پرسش را کرد. گفت: «آسایشِ موعودِ درجات بهشت».
رابعه گفت: «کسی که خدا را از ترس یا به طمع پاداش عبادت کند بندۀ خوبی نیست». پرسیدند: «تو چرا خدا را می‌پرستی؟ طمع در تو نیست؟» گفت: «آیا همین که دستور داده‌اند خدا را بپرستیم کافی نیست؟ اگر بهشت و دوزخ نبود، خدا این استحقاق را نداشت که بی‌واسطه او را عبادت کنند؟»
.
منبع: برگرفته و ساده‌شده از تذکرةالاولیاء، تصحیح استعلامی، ص 71
.
روایاتی با همین مضمون از امام علی و امام صادق علیهماالسلام موجود است.