❇️ بنی‌اسرائیل دوازده قبیله بودند که همگی پس از امتناع از ورود به فلسطین، به سرگردانی و آوارگی محکوم شدند. موسی معجزه‌ای دیگر به آنان عرضه کرد و با زدن عصای خویش به سنگی، دوازده چشمه به جوشش در آورد تا هر قبیله صاحب چشمه‌ای باشد و از آن بیاشامد و آبیاری کند.

❇️ موسی علیه‌السلام این سنگ را در دوران سرگردانی‌شان با خود حمل می‌کرد و هرگاه برای استراحت اتراق می‌کردند، سنگ را با عصای خود می‌زد تا دوازده چشمه از آن بجوشد. هر کدام از چشمه‌ها به سوی یکی از قبیله‌ها روان می‌شد. این معجزه هر روز برای آنان تکرار می‌شد. آنان از این آب برای شستشو و آشامیدن استفاده می‌کردند.

🔺 این سیزدهمین معجزه‌ای بود که یهودیان شاهد آن بودند و پس از آن بر لجاجت و کفر خود اصرار ورزیدند. در دوران سرگردانی، معجزه‌های نازل‌شده برای آنان قطع نشد. خداوند همچنان منّ (گیاهی محتوی مایعی همچون عسل) و سلوی (پرنده‌ای که روزی چند بار به سوی آنان به پرواز درمی‌آمد) را به ایشان ارزانی می‌کرد تا از آن بخورند و لذت ببرند و این معجزه چهاردهم بود. آنان به خاطر خیانت از منّ و سلوی استقبال نکردند و از خداوند غذایی همچون غدای مصریان طلبیدند. خداوند متعال در این مورد می‌فرماید:

🔺 و نیز به خاطر بیاورید زمانی را که گفتید: ای موسی! هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا اكتفا کنیم، از خدای خود بخواه که از آنچه از زمین می‌روید، از سبزیجات و خیار و سیر و عدس و پیازش برای ما برویاند. موسی گفت: آیا غذای پست‌تر را انتخاب می‌کنید؟ (اكنون که چنین است) بکوشید از این بیابان وارد شهری شوید؛ زیرا هرچه خواستید در آنجا هست. خداوند (مهر) ذلت و نیاز بر پیشانی آن‌ها زد و مجدداً گرفتار غضب پروردگار شدند. این [خواری و خشم] به سبب آن بود که آنان همواره به آیات خدا کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به‌ناحق می‌کشتند؛ این [کفرورزی و کشتن پیامبران] به علت آن بود که [از فرمانِ من] سرپیچی نمودند و پیوسته [از حدود حق] تجاوز می‌کردند.

.

.

.

📚 منابع: قرآن کریم و دائرةالمعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم