❇️ موطن آرامی‌ها شمال شرق شبه جزیره عربستان بود که در هزاره سوم پیش از میلاد در سلطهٔ سومر و اَکَّد بود. اور، که جنوبی‌ترین شهر سومر و در منتهی‌الیه رود فرات بود، در هزاره سوم پیش از میلاد در اوج شکوه خود بود. باستان‌شناسان تخمین می‌زنند در اوایل هزاره دوم پیش از میلاد، اور بیش از ۵۰۰ هزار نفر جمعیت داشته است.

❇️ در اوایل هزاره دوم پیش از میلاد دولت اور زیر فشار ایلامی‌ها از شرق و قبایل سامی آموری از غرب فروپاشید. پس از این دوران ستیز میان دولت‌شهرهای آموری شدید شد تا در سال ۱۷۹۲ پ‌م حمورابی به قدرت رسید و امپراتوری مقتدر بابل را به قدرت رساند. در همین ایام قبایل آرامی سامی رفته‌رفته به سمت مناطق شمالی و غربی مهاجرت کردند و در حوالی سوریه امروزی و مناطق شمالی رود فرات سکنی گزیدند.

📖 بنا به نقل کتاب مقدس، خاندان ابراهیم علیه‌السلام خود را آرامی می‌دانند و حتی یعقوب علیه‌السلام نیز نیای خود را آرامیِ آواره می‌داند. آرامی‌ها فرهنگ و خط پیشرفته‌ای داشتند که نقش مهمی در تطور زبان و فرهنگ بشری ایفا کرده است. در تقسیم‌بندی‌های جدید زبان‌شناسی، زبان آرامی را شاخه شمالی زبان‌های سامی، عربی را شاخه جنوبی و عبری و فینیقی را شاخه غربی آن می‌دانند.

🔺 ابراهیم علیه‌السلام از تبار سام فرزند نوح علیه‌السلام بود و در حوالی سال ۱۹۰۰ پ‌م در شهر اور به دنیا آمد. او از اور به حران و از آنجا به کنعان مهاجرت کرد. در اکثر منابع مسیحی و یهودی ردپایی از حرکت حضرت ابراهیم علیه‌السلام به سمت حجاز وجود ندارد. این در حالی‌ست که بر اساس قرآن کریم حضرت ابراهیم علیه‌السلام در طول زندگانی خود به حجاز رفته و کعبه را بنا نهاده است.

🔺 در کنعان نخستین پسر او از همسر دومش هاجر به دنیا آمد که او را اسماعیل نام نهادند. راویان عهد عتیق نسبت به اسماعیل علیه‌السلام و خاندان او نفرتی عظیم ابراز می‌کنند. اشاره خصمانه به اسماعیل و نوادگان او آشکار می‌کند که این متون در دوره‌ای نوشته شده که عرب‌ها دشمن جدی یهودیان بوده‌اند. توجه به این نکته ضروری‌ست که عهد عتیق کنونی بر مبنای نسخی انتشار یافته که قدمت کهن‌ترین آن‌ها به سده‌های نهم و دهم میلادی می‌رسد.

.

.

📚منبع: دایره‌المعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم