آقای ناصر شیری‌زاده همکلاس روزهای کارشناسی ما بود. این روزها داستان‌های فانتزی می‌نویسد برای نوجوانان. در یکی از کلاس‌ها که خانم دکتر دستجردی گرامی استادش بودند، پژوهشی را که دربارهٔ واژه طِراز یا تِراز کرده بود ارائه داد.

چکیده‌ای که در نظرم مانده این است که همین مثل معروف «به تریج قبا برخوردن» را بررسی کرده بود. تراز حاشیه‌ای زرین بوده که به دو لبهٔ قبای اشخاص مایه‌دار وصل می‌کردند و برای آنان زیبایی و تشخص به وجود می‌آورد. برخوردن به تریز قبا هم در واقع برخوردن به شخصیت ایشان معنی می‌شود.

فارسی‌زبانان برای تلفظ راحت‌تر این واژگان اصطلاحاً آن‌ها را ممال می‌کنند. در اینجا حرف آ به ای بدل می‌شود و تراز می‌شود تریز. عامیانه‌ترش می‌شود تیریز. و از آنجا که در فارسی گاه صدای ز به ج بدل می‌شود و برعکس، تریج هم تلفظ می‌شود.