هیچ‌وقت به واژه‌گزینی‌های فرهنگستان خرده نمی‌گیرم، چون بسیاری از واژه‌های زیبای امروزی نظیر دانشکده و خلبان و یارانه و فراوان مانند این‌ها زحمات این بزرگواران بوده است.

همچنین ما چیزی مهم‌تر از زبان در حیات‌مان نداریم و باید هر چیز غیربومی را «از آنِ خود» کنیم تا مهم‌ترین سنگر هویت‌مان حفظ شود. برخی که به خاطر ناآگاهی از اهمیت زبان این برابرسازی‌ها را به شوخی و بازی می‌گیرند، باید کمی به جایگاه زبان در هستی و بودن ما توجه کنند.

فرهنگستان از ابتدای تأسیس در دوره رضاخانی تا امروز شاید کم‌کاری‌هایی داشته، ولی رویکرد کلی خوبی داشته که امیدوارم با چابک‌شدن و دوری از نگاه اداری، واقعاً عرصه‌ی فرهنگ و زبان را خط مقدم نبرد با دشمنان مردم ایران بزرگ بداند.