+ نوشته شده در شنبه بیست و پنجم مرداد ۱۴۰۴ ساعت 0:41 توسط ابرمیم
|
نوشتم و نوشتم و سرودم تا اینجا. نزدیک به هفت سال است که کج دار و مریز مدیر محتوایی سایت‌های آیت‌الله و شهید شاه‌آبادی‌ام. ادبیات فارسی را بسیار دوست دارم، از نوع کهنش بیشتر، یعنی همان‌ها که اغلب مردم هم دوست دارند: حافظ و سعدی و مولوی و فردوسی و خیام و باباطاهر، دین را بیشتر و تاریخ را و عرفان را. و این شد که از این معجون سوی داستانک‌های قرآنی و روایی رفتم. دویست داستانی سیاه کردم. سردبیر مدرسه‌نما و مسجدنما شدم. قدمی در گردشگری خانواده‌محور نهادم. محتوای سواد رسانه‌ای تولید کردم و درس دادم. در این لالوها متن‌گفتارِ مستند نوشتم. درس فارسی هم دادم. نقد فیلم سینمای ایران و جشنواره فجر هم نوشتم، هرچند منتقد فیلم نبودم و نقشم جمع‌بندی‌کنندۀ مباحث بود اغلب. سایت فیلم بهتر هم دستم بود که ورافتاد و ادامه نیافت. ویرایش بسیار کردم. درس‌گفتارهایی پیرامون گلستان سعدی ساختم و هنوز هم افتان و خیزان ادامه دارد. این سعدی‌نویسی توفیقی اجباری شد تا به هر کجای ادبیات و تاریخ و زبان ایران سرک بکشم. هنوز هم زنده‌ام، گرچه نمی‌دانم تا کجا. «خوش خوش کشانم می‌بَری، آخر نگویی تا کجا؟»