مستحضرید که دانشگاه آزاد زرگنده تهران قبلاً کارخانه رنگ بوده. حالا به نظرم باید در جهت عکس حرکت کنیم و دانشگاه‌ها را کارخانه کنیم. کارگرش هم دانشجوی آینده‌ندار. هم اشتغال‌زایی‌ست، هم آینده‌داری‌ست، هم از بی‌استفادگی و بار بودن فضای دانشگاهی در جهت بهره‌وری سود برده‌ایم.

خسته نشدید این‌همه مدرک‌دار بیکار تولید کردید؟ تولید علم بخورد توی سرم، تولید ثروت هم پیشکش، یک کاری بکنید با این دانشگاهی که این روزها شده پناهگاه فرار از خانهٔ دهه‌هشتادی‌ها. حالا که درش را به مناسبات امنیتی بسته‌اید، بسته نگهش دارید و به عنوان کارگاه و کارخانه در همان رشته‌های سردرش بازگشایی کنید. به ارواح عمه‌هایتان سوگند اگر غصهٔ پول هم دارید، این کار هم شما را پولدار می‌کند. مملکت نیز از این گردابِ علافی نجات می‌یابد. کو گوش شنوا؟