در بنگلادش بین‌الحرمینی مانند بین‌الحرمین کربلا ساخته‌اند و در محرم مراسمی دارند به نام جاریگان یا همان زاری‌کنان. این را استاد تمیم‌داری می‌گفت. کنارم در جوار ضریح شهید کربلا مردی زیارت عاشورا خواند با لهجه فارسی. آرام و غمناک. بعد رو به حضرت ایستاد. گوشی را رو به ضریح گرفت. عکس کودکی پیداست. زار زد. چسبید به شبکه‌های حرم. زار زد. نشست کنارم. زار زد. خواستم بپرسم. زاریان آمدند: برای مرده که گریه نمی‌کنند، برای بچه مریض زار می‌زنند. چسبیدم به ضریح. گفتم انا لله و انا الیه راجعون. نه چون احتمال معجزه یک در میلیون است، که مصیبت تنها با این قول شکیبایی می‌آورد.