خلوت را برای انسان ساخته‌اند، ولی آن‌قدر ما حقیریم که برابر مهابت حوادث مدام از خلوت گریزانیم. حتی نوشتن نیز نوعی پرده‌اندازی میان خود و خلوت است. انسان در خلوت با هر آن‌چه هست روبروست. اغلب ما خیالات خرابی داریم و طبیعی‌ست که از خالی‌های بی‌واسطه دربرویم.